به نقل از «فارس»

صدرالدین حائری شیرازی؛ روحانی بزرگی که در مبارزه با رژیم ستمشاهی نقش موثری داشت

تاریخ انتشار: ۱۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۳۱۲۰۹

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، صدرالدین حائری شیرازی آموختن را  نزد پدر آغاز و در 13 سالگی به قم مهاجرت کرد. وی در قم از درس حضرات آیات سید مهدی روحانی، حسین نوری همدانی و سید محمدباقر سلطانی طباطبایی بهره گرفت و سپس در درس خارج فقه و اصول حضرات آیات عظام خمینی، بروجردی و میرزا‌هاشم آملی حاضر شد.

وی همزمان از درس تفسیر و فلسفه علامه طباطبایی استفاده کرد و در عرفان و سیر و سلوک هم به جرگه شاگردان آیت الله شیخ محمدجواد انصاری همدانی درآمد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تولد

این عالمی مجاهد در سال 1309 در شیراز به دنیا آمد. پدرش آیت‌الله شیخ عبدالحسین حائری شیرازی بود که آیت‌الله بهجت درباره ایشان می‌فرماید: «با مرحوم شیخ عبدالحسین مراوده داشتم، او تالی تلو معصوم بود.». برادرش نیز آیت‌الله محی‌الدین حائری شیرازی امام جمعه مشهور شیراز بود.

تحصیل و تدریس

صدرالدین حائری شیرازی آموختن را از نزد پدر آغاز و در 13 سالگی به قم مهاجرت کرد. در قم از درس حضرات آیات سید مهدی روحانی، حسین نوری همدانی و سید محمدباقر سلطانی طباطبایی بهره گرفت و سپس در درس خارج فقه و اصول حضرات آیات عظام خمینی، بروجردی و میرزا‌ هاشم آملی حاضر شد.

وی همزمان از درس تفسیر و فلسفه علامه طباطبایی استفاده کرد و در عرفان و سیر و سلوک هم به جرگه شاگردان آیت‌الله شیخ محمدجواد انصاری همدانی درآمد.

سیره‌اش در تدریس چنان بود که خود، شاگردش را انتخاب می‌کرد و او را مورد تفقد بی‌اندازه قرار می‌داد و متناسب با هر شاگرد، آموزش خاصی قرار می‌داد.

 همچنین اگر وضو نداشت و کسی خدمت ایشان می‌رسید، از او برای تجدید وضو اجازه می‌گرفت و سپس به سخن گفتن و همکلامی با مراجعه کننده می‌پرداخت.

تبلیغ معارف دین

وی دوستی صمیمانه‌‌ای با عالم مبارز، حجت الاسلام سید علی اندرزگو داشت و به همین دلیل، اندرزگو در جریان مبارزه با شاه و فرار از دست ماموران، مرتب به شیراز سفر می‌کرد و در این شهر، نزد آیت‌الله حائری شیرازی بود.

آیت‌الله حائری شیرازی فعالیت‌های مهم تبلیغ خود را با تبلیغات ضد فرقه ضاله بهائیت – که در شیراز و در سال‌های 1330 تا 1340 به تبلیغ وسیعی پرداخته بودند – آغاز کرد و تلاش داشت تا سیره استادش، یعنی امام را در زمینه مبارزه با رژیم ستمشاهی پیگیری کند و آن را در شیراز تحقق بخشد.

او در این راه تلاش می‌کرد تا از طریق برپایی نشست‌های متعدد مذهبی سیاسی، مردم را بیش از پیش نسبت به اوضاع و احوال زمانه آشنا سازد و در این راه، تکثیر و توزیع نوارها و اعلامیه‌های امام را در دستور کار داشت.

مبارزات سیاسی

آیت الله حائری شیرازی همچنین با آیت‌الله خامنه‌ای، پایه‌گذاری جریانی به نام «بعثت» را آغاز کرد که در آن می‌کوشیدند تا همه اندیشه‌های آیت الله خمینی را به صورت نوشته و مکتوب درآورند و عرضه کنند.

 ایشان در این سال‌ها مکررا، حمایت‌های مکتوب و اعلامیه‌های دفاع از راه و سیره آیت الله خمینی را امضا می‌کرد و حتی سایر علما را هم به این کار تشویق می‌کرد؛ به طور مثال در جمع آوری نامه و امضا از مراجع برای تایید مرجعیت و اجتهاد آیت الله خمینی برای جلوگیری از تعرض رژیم به ایشان، نقش بارزی داشت که موجب شد امام با این نامه‌ها و امضاها، مصونیت قانونی پیدا کند و جان ایشان محفوظ بماند.

 وی همچنین در جریان دستگیری امام در سال 1342، تلاش حداکثری داشت تا علمای ایران از سراسر کشور به تهران مهاجرت کنند و از امام حمایت داشته باشند.

 آیت‌الله صدرالدین حائری شیرازی در سال‌های مبارزه با رژیم ستمشاهی، بارها مورد تعقیب ساواک قرار گرفت، بازداشت و تبعید شد و همچنین وضعیت ممنوع الخروجی و ممنوع المنبری را هم تجربه کرد.

فعالیت پس از پیروزی انقلاب اسلامی

ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی هم با اجازه امام وارد کارهای اجرایی نشد و تلاش داشت تا با اجازه‌هایی که از امام داشت، نمایندگی ایشان به‌ویژه در زمینه رسیدگی به امور حوزه‌های علمیه فارس و استان‌های مجاور مانند بوشهر و کهگیلویه و بویر احمد را پیگیری کند.

حضور در مناطق جنگی و ایجاد روحیه حماسه

او در جریان جنگ تحمیلی نیز بارها به مناطق عملیاتی سفر کرد و موجب روحیه رزمندگان اسلام بود. همچنین در این سفرها از نزدیک مشاهده کرد که نان رزمندگان غالبا کپک زده به دست آنان می‌رسد؛ این بود که طرح پخت نان محلی و خشک کردن آن در شیراز و ارسال به خط مقدم جبهه‌ها را در دستور کار قرار داد و پس از آن هم موفق شد تا با پیگیری‌های فراوان، کارگاه‌های طبخ نان محلی شیراز را در برخی مناطق عملیاتی اجرایی سازد.

توسل به اهل‌بیت علیهم السلام

آیت‌الله شیخ صدرالدین حائری شیرازی، توصیه عمومی‌اش به شاگردان این بود که هر روز با قرآن مانوس باشند و هر روز زیارت عاشورا بخوانند، هفته‌ای حداقل یک بار زیارت آل یاسین را فراموش نکنند و هر شب هم قبل از خواب، اعمال خود را محاسبه کنند و سپس دو رکعت نماز بخوانند و در پایان به سجده روند، همچنین توسل به اهل بیت به‌ویژه امام حسین (ع) را قبل از نماز شب و خواندن مناجات شعبانیه در هر روز ماه شعبان را از دست ندهند.

غروب رحلت

این عالم مجاهد سرانجام در 17 خرداد 1383 به ملکوت اعلا پیوست و پس از آن که آیت‌الله بهجت بر پیکرش اقامه نماز کرد، در صحن اصلی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س)، بین حجره سه و پنج و در کنار مزار یار و همراهش، عارف کامل، مرحوم حاج اسماعیل دولابی به خاک سپرده شد.

پایان پیام/ ف

منبع: فارس

کلیدواژه: علمای فارس صدرالدین حائری شیرازی آیت الله شیخ حضرات آیات

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۳۱۲۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تعویض قرآن دروازه ورودی شیراز

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز فارس، قرآنی که برفراز دروازه وردی شمالی شیراز معروف به دروازه قرآن گذاشته شده، منتخبی از برخی سوره‌های کلام الله وحی است.

دروازه قرآن یکی از شش دروازه اصلی شیراز بوده که در دوره عضدالدوله دیلمی ساخته و به دلیل وجود قرآن ۱۷ من مشهوری که در آن بوده، به دروازه قرآن معروف شده است.

قرآن ۱۷ من معروف دروازه قرآن، هم اکنون در موزه پارس شیراز نگهداری می‌شود و به گفته مسئولان سال‌ها به جای آن قرآن دیگری قرار داده می‌شد.

هم اکنون شهرداری قصد دارد هر سال یک قرآن را در دروازه قرآن قرار دهد و قرآن قبل را به بزرگان استان فارس اهدا کند.

دروازه قرآن در سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی ثبت شد.

این بنا بین دو کوه چهل مقام و باباکوهی در تنگه الله اکبر واقع شده است.